Inspiratie

Buurman

Ruim 10 jaar geleden had ik een ontmoeting die mijn leven ingrijpend veranderde.

Op een avond klopte mijn nieuwe buurman aan. Hij vertelde dat hij naast me kwam wonen en nodigde me uit voor een kop thee. Hoewel hij al in de 70 was, viel het me op dat hij enorme kracht en rust uitstraalde.

Hij bleek een eigen yogaschool te leiden, iets waar ik wel van had gehoord maar nog niet echt bekend mee was.

Waar ik wel bekend mee was? Veel stress, grote onrust, lichamelijke onbalans; een heel scala aan fysiek en psychisch onprettig gevoel. Ik was op dat moment bezig met mindfulness, en hard aan het werk om me prettiger te voelen. De uitnodiging van mijn buurman heb ik toen met beide handen aangegrepen.

Wat ik ook kende was boksen. Ik heb dat in mijn jeugd veel gedaan. Hoewel het in de loop van de tijd  wat op de achtergrond is geraakt heb ik de kracht van boksen altijd bij me gehouden.

Voor mijn buurman was yoga een manier van leven, een manier om de wereld een stukje mooier te maken. Toen we elkaar beter leerden kennen en er een vriendschap ontstond kreeg ik bijna dagelijks les. Hij leerde me veel over yoga en boven alles drukte hij me op het hart hoe belangrijk het is om je met respect en liefde tot jezelf en de ander te verhouden. “Yoga begint pas als je van de mat afstapt” zei hij vaak.

Ik weet nog goed dat ik me tijdens één van zijn lessen opeens realiseerde hoeveel overeenkomsten boksen en yoga hebben.

De kracht van de ademhaling bij yoga zag ik ook bij boksen, de heldere geest van een yogi deed me denken aan de focus die de bokser nodig heeft tijdens een wedstrijd. Ook de manier waarop je kracht genereert heeft raakvlakken: een bokser die kracht legt in zijn stoot doet dat niet met zijn arm maar door zijn lichaam te draaien, net als een yogi dat doet. En sportiviteit is eigenlijk een hele spirituele houding, ga maar na: de bokser die zijn verlies incasseert en toch de tegenstander omarmt, doet in wezen hetzelfde als een yogi die afstand van zijn ego neemt en kijkt naar zijn emoties.